15/08/2019
Η προσδοκώμενη φυγή, προς αναζήτηση του έσω του εγώ.
Μας κυνηγά το στερεότυπο, το συνηθισμένο, το αυτονόητο.
Η παρατήρηση του ατόμου σε νέο πολιτιστικό και πολιτισμικό περιβάλλον διεγείρει το συναίσθημα και τη φαντασία και προκαλεί όρεξη για δημιουργία σε όλες τις κατευθύνσεις.
Ο μικρός και ο μεγάλος κόσμος.
Ενασχόληση με τον μικρόκοσμο δίνει τη δυνατότητα κατανόησης πολυπλοκότερων διαστάσεων .Εστιάζοντας στο μικρό εισχωρείς στην υλη. Η σχετικότητα, η αναλογική αρμονία παραμορφώνονται και αναμορφώνονται σε νέο χώρο, ατμόσφαιρα, τόπο.
Αποχή από ανθρώπινες σχέσεις.
Συνομιλία σε επίπεδο, επιφάνεια, πεδίο σε καθιστή στάση και σε χώρο άπειρα γαλάζιο, αχανή.
Ανάπτυξη προτάσεων, ήχων, ατομικών και συλλογικών, γεμίζουν την επιφάνεια, και τον αναδιαμορφώνουν το χώρο συνεχώς παλινδρομώντας από το εικονικό στο ανεικονικό.
Εσωτερικοί φραγμοί.
Σωρός προτάσεων -ήχων πάνω στο επίπεδο δημιουργεί πρόσβαση στο προσωπικό συναίσθημα. Ο χρόνος στο δισδιάστατο ζωγραφικό έργο είναι άπειρος.
Το ζωντανό μεταβάλλεται και ανατροφοδοτείται, επηρεάζει τον χώρο και ενεργοποιεί το κενό.
Το κενό είναι πολύτιμο, ωφέλιμο όσο και η ύλη, αρκεί μόνο μια σκέψη ή μια ματιά να το επηρεάσει.
Θεόδωρος Ζυρπιάδης
Ο Θεόδωρος Ζυρπιάδης είναι ζωγράφος και διδάσκει στη σχολή Καλών Τεχνών της Φλώρινας. Ο πίνακας που συνοδεύει το παραπάνω κείμενο, καθώς και το προφίλ στο Διπλανό Τραπέζι είναι έργο του ίδιου: Χωρίς τίτλο, ακριλικό, στόκοι σε καμβά, 200 x 100 εκ., 1992
