20/05/2020
Eγκλεισμός #3
Πόσες φορές της είχα πει ότι θα διόρθωνα τη ζημιά; Ούτε που θυμάμαι. Εδώ και ένα μήνα η αποθήκη μας έχει πλημμυρίσει με νερά. Η γυναίκα μου επέμενε: φτιάξε τη ζημιά εκεί κάτω, αλλιώς φώναξε έναν υδραυλικό. Είχα τόση δουλειά στο γραφείο που δεν έκανα τίποτα από τα δύο. Τώρα με την καραντίνα δεν έχω δικαιολογία. Με βλέπει που περιφέρομαι με τη χαχόλικη φόρμα μου στο σπίτι και κάνει πως δεν υπάρχω. Το ίδιο κάνω κι εγώ. Αναγκαστικά κατέβηκα. Πήρα και φακό μαζί μου. Έχω ξεχάσει τα κατατόπια στην αποθήκη. Ζήτημα να έχω κατέβει δύο φορές τον τελευταίο χρόνο. Το νερό είχε φτάσει ως τους αστραγάλους μου. Τα καλοκαιρινά παπούτσια μας επέπλεαν, τα χαλιά είχαν χάσει το σχήμα τους, η οθόνη της παλιάς τηλεόρασής μας είχε γίνει γαλάζια. Δεν ξέρω ποια βάνα άνοιξα και έκλεισα. Δεν μπορώ να σκεφτώ τι πήγε λάθος. Συνήθως είμαι καλός στα μαστορέματα. Το νερό άρχισε να ανεβαίνει προοδευτικά. Στην αρχή πανικοβλήθηκα. Προσπάθησα να ανοίξω την πόρτα, αλλά είχε φρακάρει. Την χτυπούσα να με ακούσουν, τζάμπα κόπος. Το νερό ολοένα και ανέβαινε, μου έφτανε ήδη ως τη μέση. Πού βρέθηκε τόσο νερό εδώ κάτω; Ένα βαράκι γυμναστικής με χτύπησε στα πλευρά, οι χριστουγεννιάτικες μπάλες παράδερναν μεσοπέλαγα, ξαφνικά έσβησε και ο φακός. Περιμένω κάποια στιγμή να κατέβει η γυναίκα μου να με σώσει αν και ξέρω πως με έχει ξεχάσει προ πολλού. Η φόρμα μου έχει μουλιάσει εντελώς, κόλλησε πάνω μου. Δεν είναι πια χαχόλικη.
Διονύσης Μαρίνος
Φωτογραφία: Σύλβια Κουβέλη http://sylviakouveli.com/
